Popularny historyk zrzuca ikonę z piedestału
Książka Wałęsa. Człowiek z teczki stanowi przeciwwagę dla filmu Andrzeja Wajdy. Sławomir Cenckiewicz pokazuje Lecha Wałęsę jako człowieku, do szpiku zakłamanego, którego kłamstwa urosły do rangi mitów narodowych. Cała jego działalność miała być wielką szopką, w którą uwierzyli Polacy. Książka pokazuje, że większość współczesnych problemów narodu polskiego jest oczywistą implikacją całej tej manipulacji, której ulegliśmy. Wielkie idee głoszone przez byłego prezydenta miały być przykrywką służącą interesom SB – eckich ugrupować, które mogły bezkarnie ogłupiać i okradać Polaków. Książka Cenckiewicza stanowi oskarżenie elit III RP – okrągłostołowego sojuszu nomenklatury z jej agentami i „pożytecznymi idiotami” – o sprzeniewierzenie się i poniżenie narodowego ruchu „Solidarności”.
(…) W dniu światowej premiery filmu Wałęsa. Człowiek z nadziei wyjeżdżałem do Wenecji. Późnym wieczorem, gdzieś blisko granicy austriacko-włoskiej, sprawdziłem wieści w Internecie. W Polsce usiłowano nadać tej premierze charakter sukcesu. Bombardowano więc zdjęciami z wypełnionej po brzegi sali kinowej, była też wielokrotnie powtarzana sekwencja z czerwonym dywanem, wieczorowymi kreacjami i całym blichtrem, tak charakterystycznym dla wszelakich premier filmowych. Przeglądając kolejne strony internetowe, pomyślałem, że nie ma w tym wydarzeniu niczego szczególnego. Typowe filmowe święto, które Wenecja zgotowała również innym filmom. Zobaczyłem więc piękne fotografie Andrzeja Wajdy, Lecha Wałęsy z małżonką, aktorów, ministrów, scenarzystów i polityków na weneckim dywanie. Przeczytałem o udanym filmie, wielkiej „owacji na stojąco” i szerokim zainteresowaniu włoskich mediów superprodukcją Wajdy.
Wczesnym rankiem – już na autostradzie do Wenecji – zajrzałem do włoskich dzienników i „włoskiego” Internetu. Cisza! Jedynie na witrynie lewicowej „La Repubblica” znalazłem drobną wzmiankę o festiwalu i „arcydziele” Wajdy i to wyłącznie w kontekście… wywiadu z Marią Rosarią Omaggio grającą Orianę Fallaci. To wszystko! (…)
